Günther Lesage opent met een theatermonoloog opnieuw de deuren van Arsenaal/Lazarus in Mechelen

Nu de vaccinaties in Vlaanderen vlot verlopen, de besmettingscijfers in dalende lijn gaan, de maatregelen versoepelen, herleeft ook het culturele leven. Met de nodige veiligheidsmaatregelen: mondmaskers, éénrichtingspassages, afstand tussen de zitplaatsen bracht het Arsenaal/Lazarus zijn eerste première. De 90-minuten lange monoloog – het moeilijkste, maar ook meest uitdagende theatergenre – geschreven en meesterlijk gebracht door Günther Lesage was meteen een schot in de roos.

 

Misschien moest er zo’n lockdown periode komen om een aantal zaken opnieuw naar waarde te kunnen schatten. Zoals samen naar het theater gaan voor een live-optreden van een acteur, die met weinig middelen: zijn stem, zijn lichaam, zijn mimiek, erin slaagt een verbeeldingsvolle wereld te creëren en je 90-minuten lang te blijven boeien. Een beleving en sociale gebeurtenis die door niks te evenaren is.

 

Wat doet het opgesloten zitten met een mens op mentaal vlak

De inspiratie voor het stuk groeide tijdens de lockdow toen zijn oorspronkelijk plan – een voorstelling maken met Wim Helsen – niet kon doorgaan. Günther Lesage: “Ik begon mij vragen te stellen zoals: Wat doet het opgesloten zitten met een mens op mentaal vlak? Op welke manier moeten we nu de toekomst tegemoet? Hoe kan ik een verbeterde versie van mezelf worden in tijden van lockdown? Hoe maak ik dat mijn gedachten het niet overnemen van mezelf? Waar is die stem in mijn hoofd allemaal toe in staat? En waar schuilt het gevaar? Er zitten dus autobiografische elementen in, weliswaar op een uitvergrote manier en met een magisch-realistische insteek. De mens heeft kunst nodig om in die uitvergroting zichzelf weerspiegeld te zien en met die blik naar zichzelf te kunnen kijken.”

 

 

 

Het verhaal in een notendop

Het gaat niet goed met Günther. Wat en hoe hij ook probeert, alles lijkt te mislukken. Vroeger leek de toekomst beter, terwijl het heden ook niet meer is wat het geweest is. Zijn slapeloosheid en twijfel nemen exponentieel toe en daardoor ook zijn angstaanvallen en onzekerheid. Uitgeput door de vruchteloze zoektocht naar een oplossing, besluit hij zich over te geven aan het toeval. Wanneer hij op een avond een briefje vindt onder de ruitenwisser van zijn auto lijkt er een doorbraak te komen in het moeras van twijfel en rusteloosheid. Maar op weg naar het licht aan het einde van de tunnel lijkt de uitkomst heel anders dan verhoopt…

 

‘Vroeger was de toekomst beter’ wordt tot eind november op verschillende locaties in Vlaanderen gespeeld. Speeldata vind je op de site arsenaallazarus.be