Heel wat reclamespotjes lossen de verwachtingen die zij wekken, al te vaak maar gedeeltelijk in. Dit geldt echter niet voor Pairi Daiza, het dierenparadijs in het Waalse Brugelette op amper 55 km van Brussel. Integendeel, hun prachtige filmpjes op TV geven een realistisch beeld van het dierenpark dat reeds meerdere jaren terecht de titel van ‘Mooiste Zoo van Europa’ kreeg. Omdat je onmogelijk alles op één dag kunt zien, breidde het park in 2019 uit met overnachtingsmogelijkheden tussen de dieren in een ‘Achtste wereld’: The Last Frontier.

Klik hier voor de fotoreportage van Frans Oyen.

Op de warmste dag van juli 2019 trekken we met de 7-jarige Flore en haar 5-jarig zusje Anna naar Pairi Daiza. Wij boekten een overnachting in een houten huisje in The Native Village. Er was tot 40° Celsius voorspeld, maar Mathieu Goedefroy van Pairi Daiza stelde ons gerust: “In elk huisje en in de talrijke eet- en drankgelegenheden is er airco. Buiten zorgen veel bomen voor schaduw”.
De ontvangst aan de receptie is heel hartelijk en ook het Franssprekend personeel doet zijn best om ons in het Nederlands te woord te staan. De bagage wordt gelabeld en veilig opgeborgen. Ons huisje is toegankelijk vanaf 15 uur en de bagage zal daar worden afgezet. Het avontuur kan beginnen.

 

Geen fake, maar echte museumstukken

Mathieu Goedefroy leidt ons in The Last Forest rond. In deze ‘achtste wereld’ waan je je aan de Canadese Pacifistische kust. Mathieu: “Je kan hier kiezen tussen vier overnachtingsmogelijkheden:  Het Paddling Bear Hotel telt 18 familiekamers en acht dubbele kamers en annex vier Paddling Bear Suites met een groot terras met uitzicht op de Stellerzeeleeuwen, de grootste zeeleeuwen ter wereld. Binnenkort komt er een mannetje bij dat nog indrukwekkender oogt. De vrouwtjes wegen ongeveer 250 kg, maar een mannetje kan tot 1.500 kg wegen. In de Native village en de Full Moon Lodges zijn alle woningen geïnspireerd op de traditionele bouwwijzen in Brits Columbia. Ook de planten en bomen komen uit die streek. Voor de huizen van de Native Village werd uitsluitend Canadees hout gebruikt en vroegen we raad aan de oorspronkelijke inwoners, de Kwakiutls. Dit zijn zee-indianen, bezield door een spiritualiteit die zich weerspiegelt in hun grote gesculpteerde totems. Hier – en trouwens in heel het park – is niks fake. De totems en de beschilderde wanden in de huizen zijn echte museumstukken gemaakt door deze Kwakiutls. Elanden en damherten lopen hier vrij rond en komen tot aan de ramen. Vanop de terrassen kan je beren zien. Geen luie, oude exemplaren maar speelse, eenjarige bruine en zwarte beren. Ze komen allemaal uit Scandinavische dierentuinen, waar men de theorie huldigt dat dieren in gevangenschap zoveel mogelijk jongen moeten krijgen om hun bestaan zinvol te maken. Omdat volwassen beren door hun vader gedood worden, hebben wij ze overgenomen in plaats van ze in Scandinavië te laten euthanaseren. Hier beletten wij dat ze zwanger worden. In de Full Moon Lodges, een soort Hobbit-achtige holen in een bergwand, komen de beren en de wolven tot aan de ramen met extra dik glas.”

 

Zoveel meer dan een dierenpark

Nadien reizen we door de andere werelden van het park. “Is dat een kasteeltoren?” vraagt Flore terwijl ze naar de abdijtoren van een voormalige cisterciënzerklooster wijst. Uit respect voor de eigen roots kregen haar ruïnes een centrale plaats in deze eerste wereld, een walhalla voor vogelliefhebbers. De crypte met vleermuizen vinden Anna en Flore toch wat eng. Voor de roofvogelshow is er geen tijd. Gelukkig wacht ‘s anderendaags een valkenier met een imponerende roofvogel hen op bij het ontbijt. Zijn collega zet een klein valkje op de gehandschoende voorarm van de durvers. We reizen verder naar Indonesië en Zuidoost Azië met zijn indrukwekkende grote beelden en een reconstructie van de Khmertempels van Angkor in Cambodja. Het gebouw voor de olifanten is geïnspireerd op de authentieke stallen van het oude India. Flore en Anna zijn vooral geïnteresseerd in de dieren, ik in het wondermooie decor dat herinneringen oproept aan vroegere reizen naar exotische oorden. De Balinese tempel is de grootste buiten Bali die op gewijde grond staat en regelmatig voor erediensten wordt gebruikt. “Is dat een kerk? Is die dikke meneer (het beeld van Boeddha) een God? Wat doen mensen hier?” vraagt Flore. In het authentiek Afrikaans huttendorp zorgen de giraffen, de leeuwen, nijlpaarden, hyena’s en uiteraard de gorilla’s voor enthousiaste kreetjes, maar wanneer de temperatuur richting 40° Celsius stijgt, besluiten we koelere oorden op te zoeken.

 

Op zoek naar verfrissing

In de Paddling Bear Bar bestellen we twee grote flessen water en ontdekken de kinderen de Kids Corner die met zijn knuffels, speelhuisje, boeken, spelletjes, tekenmateriaal, kijkkasten met bewegende tafereeltjes, … meteen een schot in de roos is. Ze verbroederen er met twee jongetjes terwijl wij in de lounge van het hotel, met zicht op Canadese marmotten, rustig genieten van een geestrijk drankje en een babbeltje slaan met de ouders en grootouders van hun speelkameraadjes. De oma sukkelt met haar knie en maakt dankbaar gebruik van een rolstoel die aan de ingang ter beschikking staat voor mensen met beperkingen of ouderen die niet goed te been zijn.

 

Droomlogies

Om 15 uur kunnen we in ons huisje. Binnen volgen de ‘wauw-kreten’ elkaar op. Wanneer we ons armbandje – dat we bij de inschrijving kregen – in een gleuf leggen, gaan niet alleen de lichten aan, maar openen ook de grote houten panelen voor de ramen zodat we vanop het terras kunnen genieten van het uitzicht over The Last Frontier. Het interieur is sober, maar stijlvol in materialen van topkwaliteit. Aangetrokken door de grote flatscreen TV kiezen Anna en Flore voor de kamer met de twee eenpersoonsbedden. Een goede keuze want wij verkiezen de kamer met het kingsizemodel. Ook in die kamer en in de living hangen flatscreens. Na het openschuiven van beschilderde wandpanelen verschijnt een kitchenette met koffiemachine, waterkoker, microgolf en in de frigo frisdranken die in de prijs begrepen zijn. De sauna zullen we met dit weer niet nodig hebben, maar de jacuzzi en de raindouche wordt op gejuich ontvangen. En dan valt hun oog op één knuffelbeertje, dat de meisjes oplossen met co-ouderschap en een doosje pralines als welkomgeschenk. Uitgerust en opgefrist genieten we ‘s avonds van een lekker en verzorgd driegangenmenu à la carte terwijl de kids niet weten wat eerst kiezen van het aanlokkelijk kinderbuffet. Na het eten is het park gesloten, maar verkennen we tot het donker wordt de achtste wereld, die 24 uur op 24 openblijft.

 

Lunchen met stokjes

Na – dank aan de airco – een verkwikkende nachtrust wacht ons een zeer uitgebreid ontbijtbuffet met o.m. bubbels, Engels ontbijt en naast de klassiekers een enorme keuze aan zachte kazen, hapklare exotische en andere vruchten en zoete verwennerijen voor de kleintjes. Als logeergasten mogen we één uur voor de dagjesmensen in het park. We gaan meteen op zoek naar de reuzenpanda's Hao Hao en Xing Hui en hun driejarige zoon Tian Bao, die er vanwege de warmte maar lui bijliggen. Het is één van de 89 internationale kweekprogramma’s voor het behoud en de bescherming van bedreigde diersoorten. In deze context wordt de Aziatische olifant Ta Wan voorbereidt op zijn vrijlating in een natuurreservaat van Laos of Thailand. Ook de in het wild uitgestorven spixares, een papengaaisoort uit de Braziliaanse regenwouden, wil men terug in de natuur brengen. Even uitrusten tijdens een ritje met de trein, die wordt voortgetrokken door één van de drie authentieke oude stoomlocomotieven. Andere prachtexemplaren zijn te bewonderen in het treinmuseum. Tijd voor een lunchpauze. De keuze aan restaurants waar men zich telkens in een ander land waant, is groot. Onze voorkeur gaat naar het Indonesisch restaurant omdat Flore met stokjes wil eten, maar dat blijkt niet eenvoudig. Vol bewondering kijkt ze naar een Chinese dame, die er probleemloos mee eet. “Komt die mevrouw uit China om Pairi Daiza te bezoeken? “ vraagt ze. Anna is verontwaardigd als de garçon vraagt of ze ook sushi's lust. “Mijn poes heet sushi en die eet je toch niet op” antwoordt ze boos.

 

Een top toeristische attractie

Toen Eric Domb 25 jaar geleden met een kleine dierentuin begon, verklaarde iedereen hem gek want een zoo was toch afgezaagd. Ook het idee van de panda’s werd op hoongelach onthaald. Maar Eric Domb maakte – tot spijt van wie het benijdt – zijn dromen waar. Pairi Daiza met zijn 2 miljoen bezoekers is uitgegroeid tot één van de belangrijkste toeristische attracties van België. En hij heeft nog grootse plannen verklapt Mathieu Goedefroy ons: “De Noordpoolwereld krijgt er binnenkort o.a. witte ijsberen bij en voor bezoekers komen ook hier logies. Verder zijn er plannen voor een Amazonewoud in een enorme tropische serre, misschien met logies en een zwemparadijs. De pragmatische en economische know how van Marc Coucke is een aanwinst en zijn geestdrift werkt aanstekelijk. Hij werkt 48 uren op een dag en ik krijg soms ‘s nachts een berichtje met de vraag hoeveel bezoekers er die dag waren. Nee, Marc Coucke is niet de nieuwe eigenaar, hij heeft 30% van de aandelen. De overige blijven in handen van Eric Domb die zijn droomproject nooit zal verkopen.”

Pairi Daiza sluit op 11 november 2019, maar zal voor het eerst in de winter terug open gaan van 14 december tot 5 januari 2020.