Kunst en spiritualiteit

Op 30 kilometer van Ancona (Marche) ligt het bedevaartsoord van Loreto. Na Rome is dit wel de meest bezochte plek in Italië. Volgens een 15e eeuwse legende zou zich hier het geboortehuis van moeder Maria bevinden. Engelen zouden het uit Nazareth hebben getransporteerd begin 14e eeuw. En sindsdien zakken tal van katholieke gelovigen, niet alleen Italiaanse landgenoten, maar pelgrims van over heel de wereld, af naar dit stadje. Uniek aan de Basilica is dat het omarmd is als een militair fort. De kerk trok immers niet alleen pelgrims aan, maar ook geboefte dat het gemunt had op de rijke kerkschatten.

 

Klik hier voor de fotoreportage van Jempi Welkenhuyzen.

 

Ik vind een verwijzing naar een eerder verhaal dat dateert van de 12e eeuw. Toen stond er reeds een kerkje in Loreto dat toegewijd was aan Onze Lieve Vrouw. Meer nog zou een wonderdadig beeld hebben bestaan waar men smeekbeden tot richtte. En die uitleg lijkt me meer aannemelijk. Een weetje? Korter bij huis, nl. in Visé of in het Nederlands-Limburgse Thorn en Venlo heb je ook Loretokapellen. Hoe dan ook, vaak breiden pelgrimsoorden uit en dus ook in dit geval. De Basiliek van het Heilig Huis werd gebouwd en de zgn. woning van Maria kreeg een marmeren omhulsel voorzien van een meesterlijk reliëf door Renaissancekunstenaar Bramante. Niet alleen de basiliek maar heel de naaste omgeving is indrukwekkend. De Piazza della Madonna ligt op het hoogste punt van de stad, met centraal op het plein de Fontana Maggiore, een monumentale waterfontein in brons en marmer. Straatkunstenaars proberen wat geld in het laatje te krijgen met hun religieuze krijttekeningen. Ze kunnen inderdaad een aardig stukje tekenen.

 

Het Apostolisch Paleis
Ligt de basiliek aan het oosten van het plein, aan de overzijde, de noord- en westkant wacht het Apostolisch Paleis. Archivaris Fabio Dal Cin heet me welkom. Hij heeft het druk, maar legt in een notendop uit wat er zich allemaal achter deze muren schuil houdt. Met een fraaie publicatie in de handen geniet ik van beeldhouwwerken, sieraden, wandtapijten en majolica keramiek. In een apart luik worden, naast tal van andere werken, de collectie schilderijen van Lorenzo Lotto gepresenteerd. De meeste tentoongestelde voorwerpen blijken geschenken aan het Heilig Huis. De tijd roept en ik begeef me op pad naar de Wijnmakerij van Loreto. Die ligt verborgen in een zijstraatje. Hier wordt de bekende miswijn geblend en gebotteld. Maar pech, miscommunicatie, wie zal het zeggen, ik sta voor een gesloten deur. Of ik namiddag nog kan terugkomen? Helaas, ik hou dit bezoek nog tegoed, is mijn antwoord. Ook het Museo Storico Aeronautica zal voor een volgend keer zijn. Nochtans één uit de duizend wanneer je liefhebber bent van militaire uniformen. Hele collecties luchtmachtkledij van alle rangen en standen zijn hier nauwgezet verzameld.

 

Einde traditie?
Loreto is verder nog bekend voor de export van handgemaakte, religieuze objecten in zilver en hout. Die worden wereldwijd verkocht. Een ambacht dat verloren dreigt te gaan is dat van de artisanale rozenkransen. Die gebedssnoeren worden nog met de hand gemaakt door geschoolde vrouwen. Maar dit stukje traditie dreigt te verdwijnen door de mode van deze tijd. Ook het feit dat de paternosters meer en meer machinaal worden gemaakt, waardoor goedkoper, speelt hierbij een rol, heet het.

 

Qualità Amore
Oftewel het lekkerste vlees van de slager. Het concept bij Villa Musone aan de Via Carducci is even simpel als geniaal. Typische merkproducten van de Marche in de winkel, andere kwaliteit van vlees in het restaurant en overnachten in één van de representatieve kamers. Alles samen onder 1 dak! Spraakwaterval Giuseppe Cingolani ontvangt me met open armen. Een man met liefde voor het vak. Ik voel met meteen thuis. Dit is dan ook zoveel meer dan een slagerij cq restaurant. Hier gaat het over passie voor het product en de keuken. “ Dat begint al bij het juiste weiland, de manier van fokken en het kiezen van de mooiste dieren. Ik let op elk detail, van de stal tot in de slagerij. We brengen dagelijks vers vlees in de toog en zorgen voor variëteit op het bord. “Ik ga voor ossenvlees dat 15 dagen gerijpt is. Voor de grill gebruikt Giuseppe houtskool van de Serafino en Verano oven. En dat proef je. De smaak, het parfum; van buiten met een randje vet, vanbinnen stevig, maar mals en vetarm. En begeleid van het typische platbrood Crescia. Een lichte lokale rode wijn rondt af. Top!

 

Middelbare school
Afsluiten doe ik in de middelbare school ‘Instituto di Istruzione Superiore Einstein Nebbia, waar men een afdeling ‘Hotel-Restaurant’ heeft. Ik krijg er uitleg over ‘enogastronomia’, verkoop en webmastering. De gastvrijheid in de toeristische sector is groot, even zo de dynamiek in de school. De vibe, de atmosfera voelt goed in deze school. De leerlingen worden geënthousiasmeerd door nieuwe educatieve technieken. En men is hier minder strikt. Niet alleen het à la carte wordt onderwezen, maar er is ook aandacht voor tewerkstelling op termijn in pizzeria’s, pubs, grillrooms of traiteurs of iets te noemen. Uiteraard is er actuele aandacht voor grootkeukens, een plek waar nog steeds behoefte is aan chefs met kennis van kosten-baten. Een diner met de docenten rondt mijn reis af. De cirkel is rond.