Ik had vroeger een garnalennet, een zogenoemde kor. Een kornet met scheerbord. Dat heeft het voordeel dat je als je het net in zee hebt gegooid, je zelf op het strand kan blijven lopen. Het scheerboord zorgt ervoor dat het naar dieper water getrokken wordt. Een eenvoudig les in de mechanica, ik meen zelfs de eerste. Twee haaks op elkaar werkende krachten. Het net beweegt volgens de resultante. Als het net in beweging is, hoef je alleen maar te zorgen dat het in beweging blijft. Dit klinkt als een open deur, maar ik gebruikte het net ook altijd voor studenten excursies met eerste en tweedejaars studenten in de biologie. Dus was een en ander aan uitleg nodig.

 

Uiteraard had ik zelf geen zin in het zware voorsleep werk, dus daar vroeg ik studenten voor. Altijd vrijwilligers te kust en te keur. Aan het sleeptouw had ik twee binnenbanden van fietsen bevestigd. Daar moesten de vrijwilligers in gaan hangen en gewoon stapvoets lopen. Vaak probeerden ze te gaan rennen, maar ten eerste kan dat niet, veel te zwaar en vermoeiend, en ten tweede nergens voor nodig. Maar gestaag in beweging blijven, anders klapt het net dicht. En met rennen werkt het net niet effectiever. Ik legde de studenten die het net voortsleepten enkele gebaren uit, want het sleeptouw was erg lang. Aanwijzingen geven lukte niet met schreeuwen. Vooral als we gingen korren tussen de havenhoofden op Scheveningen was dat belangrijk, want ik wist waar de stenen voor de kust lagen. En ook altijd uitgelegd dat je een uur voor laag water moest zijn. Daar waren de getijtafels van Rijkswaterstaat voor. Internet was er toen nog niet. Bij de uitleg over hoe het strand in elkaar zat, wees ik de studenten altijd om te beginnen op de vuurtoren: “zoals de meeste kinderen schaapjes tellen om te gaan slapen, telde ik de stralen van de vuurtoren” die schenen in de kinderkamer en later in mijn puberkamer. Bij de excursie waren de garnalen bijzaak, waar het toen om ging waren alle andere organismen, en dat waren er te veel om op te noemen. Klik hier voor meer informatie over korvissen.

 

Ooit had ik een excursie met de NJN op Terschelling. Uiteraard had ik mijn kornet bij me. Op de laatste dag van de excursie ging ik met de drie andere excursieleiders garnalen vangen om te kijken of we een maaltje voor de avondmaaltijd konden vangen. Wat er aan de hand was met de stroming langs de kust, weet ik niet. Maar ik heb van mijn leven nog nooit zo veel garnalen gevangen. De keukenploeg van de NJN had een groot kooktoestel en een enorme gamel bij zich. Wij garnalen koken! Maar wat doe je met zoveel garnalen. Een van de andere excursieleiders, Peter, kwam op het idee om er mee naar een terras te gaan. Het terras van Wessel, maar die was toen nog niet beroemd. Wij schepten een grote handvol op bordjes en gingen demonstratief garnalen pellen. Toevallig kon ik dat goed, geleerd van mijn moeder die er heel erg bedreven in was. Andere bezoekers kwamen kijken uit nieuwsgierigheid. Opeens vroeg er eentje, die de voorraad zag die we bij ons hadden, of hij er ook wat mocht. Natuurlijk zeiden we, we hebben meer dan genoeg. Maar het kost je wel een rondje. Aangezien er niks zo lekker is op dit gebied als vers gekookte garnalen was dat geen probleem. Binnen no time zat het hele terras garnalen te eten. En wij aan het bier. Ik had geen rooie cent op zak meer. Maar ik ben nog nooit zo dronken geweest en platzak tegelijk!

 

De volgende dag moesten we de camping afrekenen en de eerste boot halen. Voor dag en dauw op, met een enorme houten kop. Tenten afbreken en op de huurfietsen springen, door de slagboom van de nog gesloten camping racen, fietsen afleveren en zonder de camping af te rekenen op de pont!

 

 

Nog steeds ben ik dol op Hollandse garnalen. Veel lekkerder dan alle andere. Helaas erg duur als je zelf niet kan pellen. Mijn moeder was daar heel erg bedreven in. Een keer, vlak voor de kerst was mijn moeder bezig met een boodschappenlijst voor het kerstdiner. Zoveel kilo (!) ongepelde garnalen. Wij woonden toen al in Sassenheim. Toevallig vielen mijn broer Arnold en zijn gezin binnen. Mijn schoonzusje, Scheveningse, riep enthousiast, “Oh, die haal ik morgen wel op Scheveningen, daar zijn ze veel goedkoper.” Het was tijdens de oliecrisis van 1973. “Weet je wel hoeveel dat kost aan benzine?”, merkte een andere broer droogjes op! Maar mijn schoonzusje moest toch naar Scheveningen, haar ouders bezoeken.

 

 

Heerlijk! Garnalencocktail. Kan het niet nalaten mijn eigen recept ervoor te geven.
Neem per persoon een brede champagnecoupe. Splits een ei. Doop de rand van het glas in het eiwit en draai het rond in grof zeezout, zodat er een randje zout op het glas komt. Dat is alleen voor versiering, staat feestelijk! Doe in het glas wat blaadjes sla en aan de rand een schijfje citroen. Dan in het glas een fikse portie garnalen. En dan pièce de résistance: cocktailsaus:

• 1 deel mayonaise
• 1 deel tomatenketchup
• enkele druppels worcestershiresaus.
• 1 heel fijngesnipperd sjalotje
• enkele druppeltjes tabasco
• enkele druppeltjes citroensap
• scheutje whisky
• (Omdat ik niet veel vet wil eten (ben al dik genoeg) doe ik meestal een half deel mayo en een half deel yoghurt)

 

Eerst de mayonaise (en eventueel yoghurt) en tomatenketchup mengen. Proeven of de smaak goed is. Dan uitje erdoor roeren, vervolgens worcestershiresaus, tabasco, citroensap (telkens even proeven.) Als laatste de whisky. Neem een zachte blend, geen single malt en zeker geen peated!