Fles Whisky

Ik kreeg van Gourmand Gazette en prachtige fles Whisky. Ik moet nodig weer een verhaaltje schrijven. De Whisky is een prima stimulans om dat te gaan doen. Ik wist alleen niet waarover en opeens bedacht ik ‘stroopwafels’. Ik had net een pak gekocht. En bedacht me dat ik een groot fan ben van de Stroopwafels, dus besloot ik de onderwerpen te combineren. Ik hoop dat jullie de combinatie leuk vinden! Bij deze dus!

 

Een van de saaiste nummers die ik ken in de popmuziek is Manhattan Island Serenade van Leon Russell. Van hem gaat het gerucht dat hij stoned geboren is! Als je dit hoort zou je het nog geloven ook. Totdat het bewerkt werd door de Stroopwafels! De wat? Ja, de Stroopwafels, Amazing dus! (Foto). Wim Kerkhof en kornuiten. En het woord ‘kornuiten’ past precies bij de Wafels! Het nummer heeft nooit in de hitparade gestaan, maar staat terecht al jaren hoog in top 2000:

 

Ik geloof niet dat ik de Stroopwafels als groep ooit life heb gezien, de afzonderlijke leden wel in diverse formaties in Folkclub Horus in Leiden, te beginnen met Fungus, Kaapren varen. Zoals later de er niet meer meespelende leden Rens van der Zalm en drummer Louis Debij. Louis Debij drumt wel op de studio-opnamen. ‘Oude Maasweg’ is mijlen beter dan het origineel ‘Manhattan Island’, mede door de melancholieke ondertoon die bij Leon Russel ontbreekt. Of zoals een recensent ooit schreef, ik meen bij het concert voor Bangla Desh: “Niet stoned naar wij hopen, maar wel vrezen’. Als ik vroeger met vrienden met de auto vogels ging kijken in Zeeland, kwamen we over de Oude Maasweg. Daar zette ik dit nummer altijd op, van deze CD. Ik heb de afbeelding op de CD altijd prachtig gevonden.

 

 

Op de CD staan nog meer prachtnummers. Zoals ‘Ik ga naar Frankrijk, Dakpan, Lonesome cowboy, De Dievenwagen’. De laatste in een Up tempo, dat deed het lied erg goed, verlost van het verdriet en de snikken in de stem van Willy Alberti!. En niet te vergeten Ome Kobus. Kwam kritiek op vanwege een lichamelijk ongeluk. ‘Ome Kobus is zijn linkerbeen verloren. In Hawaii, aan een haai”. NPO weigerde het nummer te draaien. Humor was toen al aan het uitsterven in ons land. De Stroopwafels hebben nog zo veel meer moois. Te veel om op te gaan noemen. Ik maak één uitzondering:

Schiedam. Oude jenever! De nieuwe dominee in dit lied is Francois Haverschmidt, Piet Paaltjens. De Stroopwafels zijn onlosmakelijk verbonden met Rotterdam en omstreken! Google maar eens daarop! Het grappige is dat ik als ik naar ze luister met hun Rotterdamse songs ik zo een rustig aangenaam gevoel over me krijg, wat ik bij nummers uit 020 niet heb! Ik ben Feyenoord Fan, dus noem je het verboden A-woord niet, maar je zegt 020!

Terug naar de wafels zelf., die uit Gouda. Stroopwafels, ik vind ze heerlijk, ze horen tot ons Cultureel erfgoed. Ik weet niet of dat zo is, maar ze horen er in ieder geval toe! Niet alleen zijn ze bekend tot ver over de landsgrenzen, maar allerlei bekende mensen zijn er ook dol op. F1 coureur Ricciardo testte op Zandvoort de nieuwe kombocht met rollende stroopwafels:

 

Hoe populair stroopwafels zijn blijkt wel dat er geen markt in Nederland is zonder stroopwafelkraam. Waar ook voor weinig geld ook zakjes snippers te koop zijn, geliefd bij kinderen. Zoals ik destijds, bij Tony Vergunst in Leiden voor een kwartje per zakje, gulden-prijs tijd!! De familie Tony Vergunst is een begrip in de stad en ver daarbuiten. Inmiddels al de derde, zo niet vierde generatie!.

 

Zo lang ik me kan herinneren staan ze op de brug tegenover de oude V&D. Ik weet niet hoe vaak ze aanvaringen gehad hebben met de gemeente, die ze het liefst weg willen hebben, zoals de gemeente alles wat een beetje reuring geeft de stad uit wil hebben. Maar gelukkig heeft Tony Vergunst het tot nu toe altijd gewonnen. Toen ik in Leiden ging studeren waren er zo goed als geen terrassen in de stad. Het Christelijke college vond dat in Leiden niet passen, dat was iets van de duivel. Tot een grote groep horecaexploitanten dit zat was en tafeltjes en stoeltjes buiten gingen zetten, gewoon op straat. CHU, ARP, SGP en GPV hebben destijds tevergeefs geprobeerd deze ontwikkeling te vuur en te zwaard te bestrijden. Soms steekt dat weer de kop op. Ten aanzien van de horeca en – in dit geval– de ambulante handel. Hetgeen de heerlijke loempia’s van Fu ook de kop heeft gekost. In een ver verleden heb ik daar een column over geschreven. Maar de stroopwafels uit Gouda zijn er gelukkig nog altijd.